Ebenjelioa eta Irakurgaiak

Munduaren Egileak bihurtuko deutsuez arnasea eta bizia.

Makabearren bigarren liburutik
2 M 7, 1. 20-31

Egun hareetan, zazpi anaia atxilotu ebezan euren amagaz. Legeak galazota eban txarrikia jatera behartu gurarik, idi-zainez egindako zartailuz zigorkatu ebazan Antioko erregeak.
Guztiz miragarria eta gogoangarria ama izan zan. Bere zazpi semeak egun berean hilten ikusi ebazan, eta bihotz handiz jasan eban dana, Jaunagan jarrita eukan itxaropenagaitik. Seme bakotxari adorea emoten eutsan bere hizkuntzan. Sentipen bikainez beterik eta, bere emakume-pentsakerea gizonezko-kemenez jantziz, honan inotsen: «Nik ez dakit zelan agertu zineen nire sabelean; ez neutsuezan arnasea eta bizia nik emon, ezta zuen gorputzeko atalak antolatu ere. Munduaren Egileak, gizakien izatea eratu eta gauza guztiak sortuazo dituanak berak, bihurtuko deutsuez bere errukian arnasea eta bizia, orain zeuen buruari uko egiten deutsazue-eta beraren legeakaitik».
Antiokok uste eban mespretxua egiten eutsala emakumeak eta iraintzat hartu ebazan haren berbak. Oraindino bizirik egoan semerik gazteena, eta erregea ez zan berbaz bakarrik beraganatzen ahalegindu; zin egin eutsan aberats eta zoriontsu egingo ebala, bere adiskidetzat hartu eta kargu handiak emongo eutsazala, baldin eta bere asaben ohiturei uko egiten baeutsen. Baina mutilak jaramonik ere egiten ez eutsanez, erregeak amari dei egin eta eskatu eutsan mutikoa konbentzitu egiala bere hobe beharrez.
Erregeak hari eske eta eske ziharduanez, amak onartu eban semea konbentzitzea. Holan, haregana makurtu eta, errege ankerrari barre eginez, honan berba egin eutsan bere hizkuntzan: «Seme, erruki zakidaz. Bederatzi hilabetez eroan zindudazan sabelean, hiru urtez emon neutsun bularra, neuk hazi eta hezi zaitut gaur arte, neuk emon deutsut jaten. Arren, seme, arren, begiratu zeru-lurretara eta ikusi horreetan dan guztia, eta jakin ezerezetik egin dauala Jainkoak guzti hori, eta gizakiok ere era berean sortu gaituala. Ez izan, bada, borrero horren bildurrik; agertu zaitez anaien pareko eta onartu heriotzea, errukialdia etortean zu ere anaiekin batean barriro aurkitu zaidazan».
Amak oraindino berbetan ziharduala, mutikoak esan eban: «Zeren zain zagoze? Nik ez dot erregearen esana egingo, Jainkoak Moisesen bidez gure asabei emon eutsen Legearen esana baino. Eta zuk, hebrearrei hainbeste kalte egin deutsezun horrek, ez dozu ihes egingo Jainkoaren eskutik».

Sal 16, 1. 5-6. 8 eta 15

R/. Esnatzean, zure aurpegiaz aseko naz, Jauna.

Entzun, Jauna, nire justizi eskea,
aditu nire deadarra;
makurtu belarria nire otoitzera:
ez dot engainurik ezpanetan. R/.

Sendo ditut oinak ezarritako bideetan,
ez dira aldendu nire urratsak zure arrastotik.
Deika nozu, Jainko, erantzuten deustazu-eta;
bihurtu nigana belarria, entzun nire berbea. R/.

Zaindu nagizu begi-ninia lez,
gorde ni zeure hegoen kerizpean,
nik, barriz, zuzena nazala,
zure aurpegia dot ikusiko,
iratzartzean zure presentziaz naz aseko. R/.

Zergaitik ez diru-etxean jarri nire dirua?

Jesu Kristoren Ebanjelioa San Lukasen liburutik
Lk 19, 11-28

Aldi haretan, Jesusek beste parabola bat kontatu eutsan jenteari, Jerusalemetik hur egoalako eta jenteak Jainkoaren erreinua une batetik bestera azalduko zala uste ebalako: «Handiki bat urruneko lurralde batera joan zan, errege-izendapena hartzera, gero bihurtzeko. Bere zerbitzarietako hamarri dei egin eta ontzako urre bana emon eutsen, esanez: "Ekin irabazian, ni bihurtzen nazan bitartean".
Baina herritarrek gorrotoa eutsen eta mandatariak bialdu ebezan ondotik, esatera: "Ez dogu hori erregetzat gura".
Errege-izendapena hartuta bihurtu zanean, deituazo eutsen dirua banatu eutsen morroiei, bakotxak zer irabazi eban jakiteko.
Aurkeztu zan lehenengoa eta esan eban: "Jauna, zure ontzakoak hamar holako emon dau". Nagusiak esan eutsan: "Ederto, morroi ona! Gauza gitxian leial izan zaran ezkero, hartu egizu hamar uriren agintea".
Joan zan gero bigarrena eta esan eban: "Jauna, zure ontzakoak bost holako emon dau". Honi ere nagusiak esan eutsan: "Hartu egizu bost uriren agintea".
Joan zan beste bat eta esan eutsan: "Jauna, hemen dozu zeure ontzakoa; zapian batuta euki dot. Bildurra neutsun, gizon gogorra zaralako, emon bakoa eskatzen eta erein bakoa batzen dozuna". Nagusiak, orduan: "Zeure esanez kondenatzen zaitut, morroi gaizto hori! Bazenkian gizon gogorra nazana, emon bakoa eskatzen eta erein bakoa batzen dodana. Zelan ez dozu, bada, nire dirua bankuan jarri? Holan, bihurtzean, bere interesekin jasoko neban".
Eta han egozanei esan eutsen: "Kendu egiozue ontzakoa, eta emon hamar dituanari". Hareek erantzun eutsoen: "Jauna, lehen ere baditu hamar ontzako". Eta nagusiak: “Hara zer dinotsuedan: Frutua dakarrenari emon egingo jako; fruturik ez dakarrenari, barriz, daukan apurra ere kendu egingo jako. Eta erregetzat gura ez ninduen arerio horreek, ekarri hona eta hil egizuez nire aurrean"».
Berba honeek esan ondoren, Jesusek Jerusalemera bidean gora jarraitu eban danen aurretik.